SOWA OPAC : Katalog centralny Biblioteki Publicznejw Dzielnicy Wawer

Książka

W koszyku

oceń

Zima koloru turkusu / Carina Bartsch ; tłumaczyła [z niemieckiego] Emilia Kledzik. - Poznań : Media Rodzina, cop. 2015. - 454, [1] strona ; 21 cm.

(Emely i Elyas / Carina Bartsch ; 2)

Autor

Bartsch Carina (1985- ). Kledzik Emilia (1982- ). Bartsch Carina (1985- ). Emely i Elyas 2

Temat

Uzależnienie (nałóg)

Gatunek

Powieść Romans

Home ›› Książki ›› Recenzje książek ›› Beletrystyka ›› Obyczajowe, romans ›› Zima koloru turkusu – Carina Bartsch ZIMA KOLORU TURKUSU – CARINA BARTSCH 9 września, 2021 Związek się rozwija i „Zima koloru turkusu” Cariny Bartsch to opowieść o dalszych perypetiach miłosnych między Emely i Eliasem. Tu też się będzie działo i zdecydowanie będzie iskrzyć pomiędzy tą dwójką. Ciąg dalszy Pierwszy tom wprowadzał nas w niezbyt zawiłe relacje pomiędzy głównymi bohaterami. „Zima koloru turkusu” ciągnie temat dalej i niczym książka przygodowa ukazuje kolejne perypetie Emely i Eliasa i ich przyjaciół. Na scenę wkracza ponownie wątek z Lucą, który dość mocno namiesza w całej tej historii. Dostaniemy także trochę Alex i Sebastiana – dwóch szczęśliwych, gruchających gołąbków. Carina Bartsch trzyma się tutaj ścieżki obranej w pierwszym tomie i utrzymuje to samo poczucie humoru oraz sposób narracji. Jej postacie nie przechodzą ewolucji ani przemiany wewnętrznej, a panna Winter wciąż snuje rozważania nad swoimi uczuciami. Kolejny etap „Zima koloru turkusu” przedstawia kolejna fazę w docieraniu się i w próbach dogadania się pozornie dwóch dorosłych osób. Niestety Emely i Elias wciąż zachowują się jak dwójka nastolatków, którzy w myśl „na złość mamie odmrożę sobie uszy” nie dążą do szczerej i konkretnej rozmowy ze sobą. A tak, zapomniałam – w historia romantycznych, a zwłaszcza w komediach, ludzie ze sobą nie rozmawiają. I to widać tu bardzo ładnie już w początkowej scenie na imprezie z okazji Halloween i tego, co się dzieje po niej. https://miriady.pl/zima-koloru-turkusu-carina-bartsch/

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wyp. 47 (Powojowa)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.112.2-3 (1 egz.)

Wyp. 121 (Żegańska)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 niem. (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: Türkisgrüner Winter

Recenzje:

„Dopiero kiedy człowiek przeżyje piekło, może docenić piękno nieba. A moje niebo było o tyle piękniejsze, że dobrze wiedziałam, jak głęboko mogą sięgać fundamenty piekła.” str. 451 Zima koloru turkusu, to druga część serii, w której przedstawione zostały dalsze losy młodych studentów z Berlina. Emely, kiedy była nastolatką zakochała się w Elyasie, ten jednak wyjechał na staż zostawiając ją z rozbitym sercem, a także rodząca się nienawiścią do wszystkich mężczyzn. (...) Kiedy na jej drodze ponownie staje Elyas, to dziewczyna z początku go ignoruje, jednak z każdym dniem stają się sobie bardziej bliscy. Nie zapominajmy, że w tym samym czasie Emely nawiązuje internetową znajomość, w końcu podejmuje decyzje, którego z mężczyzn wybiera, ale w tym samym czasie Elyas zrywa kontakt z Emely. W takim punkcie zostawia czytelnika pierwsza część serii o Emely i Elyasie. W zimie koloru turkusu czytelnik otrzymuje odpowiedzi na zadane pytania z pierwszego tomu. Kiedy Elyas postanawia się odseparować od Emely, ta szuka ciągłych pretekstów aby się z nim spotkać i porozmawiać.
Z kontynuacjami serii jest tak, że nie zawsze utrzymują poziom pierwszego tomu. I tak było w tym przypadku. Nie mówię, że książka jest słaba, bo tak nie jest, jednakże zabrakło mi w niej tej zadziorności i charakteru Emely jaki był przedstawiony w Lecie koloru wiśni, tutaj dziewczyna stała się bardziej potulna, niezdecydowana, z ciągłymi dylematami. Jak również jest mniejsza dawka humoru, która zastąpiona jest raczej rozterkami. Co do reszty nie mam żadnych zastrzeżeń, bowiem historia jest nieco bardziej skomplikowana. Fabuła jest nadal utrzymana w środowisku akademickim. Styl oraz język jest poprawny, bez błędów. Jeżeli miałabym napisać coś o okładce Zimy koloru turkusu czy Lata koloru wiśni, to moim zdanie w obu przypadkach jest dopracowana i przyjazna dla oka. Bohaterowie są dobrze wykreowani, ale tak jak wspominałam wcześniej mam małe zastrzeżenia do Emely, jednak tak się zastanawiam, że może był to zamierzony cel autorki, która chciała przedstawić jakąś metamorfozę w zachowaniu głównej bohaterki, no nie wiem, sami musicie ocenić. Natomiast Elyas nadal jest tym chłopakiem, który z zewnątrz wydaje się być cynicznym do granic możliwości, a w środku skrywa się dusza romantyka, który lubi słuchać dobrej muzyki i czytać klasykę.
„Życie może być krótkie. Cała nadzieja w tym, że kiedy spojrzymy wstecz, zobaczymy, że wykorzystaliśmy nasz czas sensownie dla nas samych i dla innych ludzi.” str. 131 Najlepszą częścią książki są końcowe rozdziały, w których to Elyas opowiada o swoich motywach postępowania, opowiada jak krok po kroku skradał serce Emely. Przedstawia również jakie uczucia towarzyszyły mu w przeszłości, kiedy to jako zakochany nastolatek musiał wyjechać za granicę zostawiając w kraju cząstkę swego serca.
Podsumowując, książka podobała mi się i spędziłam z nią miłe chwile ale nie ukrywam, że po zakończeniu pierwszego tomu miałam większe oczekiwania do drugiej części. Lektura posiada niemalże 500 tron, ale przeczytałam ja w dwa popołudnia. Jedni mogą zadawać sobie pytanie, po co czytać historię, w której zostały przedstawione dylematy młodych ludzi, którzy nie znają odpowiedzi na wiele pytań, które sami sobie zadają, a nam czytelnikom te odpowiedzi nasuwają się momentalnie? Otóż to jest tak, że autorka nie ubarwiła całej historii, a tym samym z bohaterów nie zrobiła najpiękniejszych i najmądrzejszych i w ogóle och i ach jak w większości książek bywa, bowiem przedstawiła nam historię ludzi zwyczajnych nawet można napisać że ludzi którzy zmagają się z trudami dnia codziennego. Autorka postarała się, aby w Emely każda dziewczyna dostrzegła cząstkę siebie, bo Emely może siedzieć obok ciebie w tramwaju, możesz ją minąć gdzieś na przejściu dla pieszych. Jest to historia o zwykłych ludziach takich jak ja czy ty i to powoduje, że lektura jest na swój sposób nietuzinkowa. Książka jest przypisana do literatury młodzieżowej, ale generalnie polecam ja wszystkim kobietom bez żadnych ograniczeń wiekowych, wszystkim tym, które lubią w powieściach motyw miłosny bez rozbieranych scen. Polecam nie tylko zimę koloru turkusu, a całą serię z przygodami Emely i Alyasa. Polecam.